மலரும் நினைவுகள் - கம்மாய்

நான் சின்ன வயசா இருக்கும் போது எங்க ஊர்ல வீட்டுக்கு குடிக்க, குளிக்க தண்ணி எடுக்கணும்ன்னா கம்மாய்க்குத்தான் போகணும். ஆனா மழை காலத்தை தவிர மிச்ச நேரத்துல கம்மாய்ல தண்ணி இருக்காது. ஒவ்வொரு வீட்டுக்கும்(இல்லை ரெண்டு மூணு வீட்டுக்கரங்களுக்கு சேர்த்து) சொந்தமா ஊத்து தோண்டி வச்சிருப்பாங்க. அதுல வேற யாராவது தண்ணி எடுத்திட கூடாதுன்னு வேலி போட்டு வச்சிருப்பாங்க. சில நேரம் தண்ணி கடன் கேட்டும் வருவாங்க. மழை நேரத்தில் மட்டும் கம்மாய் நிறைய தண்ணி இருக்கும். கம்மாய் கரையில நின்னு தண்ணி எடுத்திட்டு வரணும்.

(கம்மாய்க்குள் என் நண்பர்களுடன். கம்மாய் தண்ணி கலரை பாருங்க)

ஊத்துளையும் தண்ணி இருக்குறது கஷ்டம்தான். அஞ்சு குடம் தண்ணி எடுத்துட்டா அப்புறம் தண்ணி ஊர்ற வரைக்கும் காத்திருக்கணும். மாசம் ஒரு தடவை அந்த ஊத்தை தூர் வாரணும். அப்பத்தான் தண்ணி நல்லா ஊரும். யாராவது இறங்கி உள்ள இருக்குற சகதியை அள்ளி வெளியில் கொட்டுவாங்க. அப்புறம் அந்த தண்ணியை அப்படியே குடிக்க முடியாது. மேல இருக்குற போட்டோல தண்ணி கலரை பாருங்க. தண்ணிக்கல்லுன்னு ஒண்ணு இருக்கும். அதை அடுப்புல போட்டு சுட வச்சு நாம பிடிச்சு வச்சிருக்குற தண்ணில கரைக்கணும். அப்போத்தான் தண்ணி தெளிஞ்சு சுத்தமாகும். வீட்டுல தண்ணி குடிச்சிட்டு அக்கா குடிக்க போகும்போது குடத்துக்குள்ள கைய விட்டு கலக்கிடுவோம். கீழ தேங்கி இருக்குற அழுக்கெல்லாம் கரைஞ்சு மறுபடியும் தண்ணி பழைய கலராயிடும். இதுக்கே வீட்டுல பயங்கர சண்டை நடக்கும்.

கிராமத்துகாரங்க தண்ணி எடுத்துட்டு போற அழகே அழகுதான். தலையில ஒரு பானை அல்லது குடம் இருக்கும்(பிளாஸ்டிக் குடம் இல்லை. எவர்சில்வர் குடம். வெறும் பானையே கொஞ்சம் வெயிட்டாத்தான் இருக்கும்) இடுப்புல அல்லது கையில் ஒரு குடம். அப்பத்தான் சீக்கிரம் வேலை முடியும். அம்மா எல்லாம் காலைல கொஞ்சம் சாயந்தரம் கொஞ்சம் போயி தண்ணி எடுப்பாங்க.

அப்புறம் கொஞ்ச நாள் ஆனதும் சைக்கிள் வாங்கி கொடுத்தா பிறகு நான் சைக்கிள்ள போயி தண்ணி எடுத்திட்டு வருவேன். பின்னாடி உள்ள கேரியல்ல கயிறை கட்டி ரெண்டு குடம் தண்ணி எடுப்பேன். சில பேர் சைக்கிள் ட்யூபை கேரியல்ல கட்டு மூணு குடம் கூட ஒரே நேரத்துல எடுப்பாங்க. அதுக்கும் போட்டிதான். யார் அதிகமா எடுக்குறாங்கன்னு. சில நேரம் அடுத்தவன் சைக்கிளை எட்டி உதைச்சு சண்டையான கதையும் உண்டு.

அப்புறம் கம்மாய்தான் பொழுதுபோற இடம். அங்க உள்ள புளிய மரத்துக்கு கீழ இளவட்டங்கள், பெருசுகள் க்ரூப் கருப்பா உகார்ந்துக்கிட்டு கதை பேசுறது, தண்ணி எடுக்க வர்ற பொண்ணுங்களை கலாய்க்கிறது, மரம் ஏறி புளியம்பழம் பறிக்கிறதுன்னு இருக்கும். சில நேரம் அங்க ஆடு புலி ஆட்டம், தாயம் எல்லாம் நடக்கும். தாயம் எல்லாம் விளையாட ஆரமிச்சா நாள் போறதே தெரியாது. அங்க மரத்தடிலதான் முடிவெட்டுறது,ஷேவிங் பண்றது கூட நடக்கும்.

மழை காலத்தில்தான் ஓடையில் தண்ணி வரும். ஊர்ல உள்ள எல்லோரும் அழுக்கு துணிகளை எடுத்துட்டு(அதோட பாய்,பெட்ஷீட் எல்லாம்) ஓடைக்கு துவைச்சு குளிக்க கிளம்பிடுவாங்க. நாங்களும் நீச்சல் கத்துக்க போறோம்ன்னு சொல்லி அங்க போயி தண்ணில விளையாண்டு சிலநேரம் வீட்டுல தெரியாம போயி அடி வாங்கிருக்கோம்.

ஆனா இப்போ ஊர்ல எல்லார் வீட்டுலயும் போர் போட்டிருக்காங்களாம். தெருவுக்கு தெரு பைப் போட்டு வச்சிருக்காங்க. யாரும் கம்மாய் பக்கம் வர்றதில்லை. புளிய மரத்தடில உக்கார்ந்து வெட்டிக்கதை பேசுறதில்லை. வீட்டுக்கு வீடு கேபிள் கனெக்ஷன். இப்போ கிராமத்துல கூட சென்னை மாதிரி ஒருத்தரை ஒருத்தர் பார்த்து பேசிக்கிறதுக்கு வழியில்லாமல் போச்சு. பஞ்சாயத்து டிவியும் இப்போ இல்லை. எல்லார் வீட்டுலையும் டிவி இருக்கு. நாகரீகம் பெருக பெருக மனுஷன் சந்திச்சு பேசுறது குறைஞ்சிக்கிட்டே வருது...